Flarden van de pelgrimage

We mogen van iemand even op de computer want ons lot schijnt te zijn dat we ergens komen waar internet is, maar dat dit dan gesloten is. We proberen in korte tijd een impressie te geven.
Door het vele klimmen leek het alsof we op een wandeling waren ipv op pelgrimage. Maar dat werd in Ambert even helemaal anders. We kwamen de kerk binnen en daar was nog een stukje van een doop aan de gang. We werden meteen aangesproken door een mevrouw die van alles wilde weten over onze tocht. We vroegen aan haar of we een stempel konden krijgen. Die was niet in de kerk maar in de pastorie. We werden naar de pastorie gebracht en daar kregen we van een hele aardige pastoor een stempel en uitleg over de kerk van Le Puy en Velay. Hij vroeg of we katholiek waren en vertelde ons dat God ons zou beschermen op de tocht en gaf ons de zegen. Dat maakte veel indruk omdat we dit niet verwacht hadden. We gingen terug naar de kerk om een plekje te zoeken om te zitten, te eten en te bekomen van de indrukken. Terwijl we zochten naar een plekje vroeg een mevrouw of we iets zochten. Ja een plek om te zitten en ze gaf aan op het terras te gaan zitten. Maar we willen ook wat eten; prima dit is mijn terras en je kunt iets drinken en meteen eten. En er volgt een gesprek met haar, haar moeder en grootmoeder. Amper zittend komt er nog een Engels echtpaar bij. Die ook praten over Santiago: hoezo niet op pelgrimage?
Nadat we gisteren verkeerd zijn gelopen, kwamen we Franse pelgrims tegen. In Craponne zagen we ze weer en door hen sliepen we in een chambres d'hotes. Van de gastheer kregen we een andere route door de velden en het bos. Op die route komen we een jonge vrouw tegen die ons eerst een Bonne route wenst en even later aangehold komt om ons uit te nodigen voor een ontbijt bij haar moeder. Maar we hebben net ontbeten, nou dan een kopje koffie want mijn moeder wil naar Santiago wandelen maar heeft veel vragen. Dus 1,5 km loopt ze met ons terug voor een kopje koffie en ruim een uur praten in een Franse boerderij; praten over Santiago met mensen die je nog nooit gezien hebt!
Hoe bijzonder willen jullie het nog hebben? Natuurlijk viel het niet altijd mee om over de bergen te klauteren en over stenige paden af te dalen of de laatste 4 dagen over alleen maar asfalt te lopen. Maar dit alles valt door deze belevenissen op zijn plek. En als je op de plaats van bestemming bent en de rugzak hebt afgedaan, valt alles van je af. Zorgen hebben we niet echt, alleen maar waar slaap ik en is de bakker open!! Het weer is de laatste weken prima om te wandelen; we zijn lekker bruin geworden. De wind is wel een beetje fris maar het is dan ook september.
De foto's erop zetten (sorry Susanne) is niet gelukt; we maken dit thuis wel in orde. Hebben jullie dan ook nog wat te kijken. Bedankt voor alle leuke berichtjes en de groeten van Piet en Antje