Camino duro Cacabelos - Vega de Valcarce

Na een ontbijt is Piet vanmorgen rond half 8 vertrokken. Ze waren de binnenplaats van de albergue alweer aan het schoonspuiten rond 6 uur zoals in 2006. Wat dat voor nut heeft als iedereen nog op moet staan, weet ik ook niet. Het eerste stuk is klimmen en het was al snel zo warm dat de trui uit kon. Later loop je door de wijngaarden en in een van de gehuchtjes stond een oudere man in zijn garage koffie en broodjes te verkopen. Hij sneed de ham ook zelf en Piet zou willen dat we zulke ham ook hier in Nederland konden verkrijgen!
Rond 10 uur was hij in Villafranca del Bierzo en dronk daar nog een kopje koffie met een croissantje erbij. In het dorp moest Piet ook nog water kopen en zocht naar een winkeltje. Hij liep zo een kwartiertje door de stad en toen hij het winkeltje eindelijk vond, bleek het maar zo'n 10 meter verwijderd vanwaar hij had gezeten!
Je loopt over een brug de stad uit en dan krijg je meteen allerlei pijlen die wijzen naar de Camino duro en dat betekent zware camino. De eerste keer liepen wij hier omhoog en vonden het toch wel meevallen. En je had boven de meest spectaculaire uitzichten dus het was de klim meer dan waard. Ook nu besloot Piet deze Camino duro te lopen en hij heeft er geen spijt van gehad. Er stond heel veel witte en gele brem in de bloei, er bloeien prachtige bloemen en ook de uitzichten waren weer adembenemend. En omdat het omhoog ging had hij niet veel last van zijn scheenbeen. Het gaat trouwens toch al beter sinds hij de Naprosyne slikt. Je loopt best wel een tijd slingerend langs de bergkam en komt uiteindelijk in een bos met tamme kastanjes. Daar heeft Piet zijn "oud" brood op zitten eten en kwamen er 2 Ierse pelgrims (dames) langs. Ze bleken geen water te hebben en het was nogal warm dus heeft Piet ze de helft van zijn eigen water gegeven. Gelukkig kwam je na zo'n 3 km dalen in een dorpje waar een winkeltje was en iedereen weer water aan kon schaffen. Piet nam er ook een blikje lekker koud drinken.
Na dit dorpje loop je een heel stuk langs de weg en kom je bij een wegrestaurant uit. Het dorpje Trabadelo ligt daar maar een stukje vandaan en daar nam hij weer een koude cola. Hij kocht er ook een zakje chips bij om het zoutgehalte op peil te houden. Er staat ook een beeld van een pelgrim wat we de eerste keer helemaal niet gezien hebben. Daarna is hij in een keer doorgelopen naar Vega de Valcarce en kwam daar rond half 5 aan. Hij slaapt in de gemeentelijke albergue waar zo'n 64 pelgrims kunnen verblijven. Hij ligt er met 2 Polen op een van de kleinere kamers en is blij dat de snurkende Italiaanse pelgrim van vannacht op een andere kamer ligt!
Eerst de gebruikelijke pelgrimsrituelen en daarna een restaurantje voor wat te eten. Hij heeft samen met de Nederlandse pelgrim Gerrit uit Zutphen gegeten. Ze kregen vandaag inktvissoep en dat was erg lekker volgens Piet. Er wordt niet veel aan groenten gedaan en daarom heeft Piet wat verse aardbeien en yoghurt gekocht om zo de vitamines binnen te krijgen. Morgen weer veel klimmen via O Cebreiro naar Alto de Poio en daarna wordt dat klimmen wat minder.