Smalle paadjes en een berg bedwingen
Door: Piet en Antje
Blijf op de hoogte en volg Piet en Antje
17 Juni 2011 | Spanje, Mendata
Foto´s plaatsen is alweer niet gelukt, we snappen gewoon niet hoe anderen dat doen! Maar we blijven proberen dus wie weet.
Eergisteren was ons geadviseerd om de GR 121 te lopen naar Deba omdat de andere route erg zwaar zou zijn. Nou we zouden het verschil wel eens uit willen proberen want hoe wij hebben moeten lopen was soms echt niet normaal. Helemaal omhoog tot aan de bergtop dus wel een prachtig gezicht. Maar dan ook weer helemaal naar beneden naar de kustlijn en aan de andere kant op de volgende berg net zo vrolijk weer omhoog. En het ging regelmatig over hele smalle paadjes waar je bijna niet gewoon kon lopen zowel naar beneden als naar boven. We waren echt afgepeigerd na deze 12 km. Kom je in het plaatsje aan moet je ook nog eens wachten tot 16.00 uur tot de VVV open gaat om de sleutel van de herberg te krijgen.
Deze was helemaal boven in het stadje maar daar kon je met 2 liften naartoe. Dat was dan wel weer mazzel hebben.
Gisteren hebben we gelopen van Deba naar Markina-Xemein en de hoogste top die we moesten bedwingen was ruim 500 meter en we begonnen op 0 meter. Maar hier kon je veel vaker op de weg lopen en ging het allemaal niet zo steil omhoog. Wat we wel hadden was regen! In het begin was het alleen maar aan het miezeren maar later regende het flink. Na 8 km kwamen we in een gat van drie huizen (Olatz) waar wel een taverne was. Deze was open en we hebben genoten van koffie met lekkere cake. Daarne bedwongen we de berg door nog eens 300 meter te klimmen. We kwamen uit bij een wasplaats waar we geluncht hebben en waar het nog 9 km was naar onze eindplek. Daar leek gewoon geen eind aan te komen. Toen we eindelijk dachten het dorp te zien, moesten we rechts een pad in en bleek het nog 3 km te zijn. En hoe?! Steil naar beneden en door de regen lekker glad. Maar we hebben het recht gehouden. Komen we doodmoe beneden aan laten de pijlen het afweten en lopen we het hele dorp nog door. De albergue is in het oude klooster; heel mooi zul je denken maar met 16 bedden op een kamer wel een beetje krap. En tussen de bedden amper genoeg ruimte voor je rugzak. En hadden wij gedacht de enigen daar te zijn, bleek dat alle andere pelgrims uit Deba ook niet verder gingen. Sommigen waren zelfs op de berg verdwaald!
Vandaag was het gelukkig weer droog en later zonnig. We hebben wel wat moeten klimmen en dalen maar het wordt allemaal wat minder steil. Meestal zijn we de laatsten die aankomen maar vandaag hebben we alle andere pelgrims tuk. Wellicht dat sommigen zich afvragen waar we zijn. De albergue waar we slapen ligt namelijk zo´n 1,5 km van de route verwijderd. Maar hij was veel goedkoper en naar nu blijkt een stuk rustiger. De laatste 2 nachten waren er minimaal 2 tot 3 snurkers. En niet zomaar, nee echt de hele nacht. Wij niet hoor dat snappen jullie toch wel?!
Nu slapen we met zijn drieën in een ruimte voor 40 personen. Ieder een eigen douche en toiletten genoeg. En een dorp van ongeveer 10 huizen maar wel internet: geluk voor jullie. Zometeen gaan we in de bar wat eten en dan op tijd erin om uit te rusten. Want morgen moeten we de kilometers die we vandaag niet gedaan hebben nog wel extra lopen. We hebben het gevoel dat we al veel langer aan het wandelen zijn dan pas 6 dagen. De natuur is hier wel prachtig, je waant je soms in Oostenrijk, daar zagen we voor het laatst zulke hoge bergen. En soms is daar dan ineens de zee en kun je ook nog naar het strand.
Conny proficiat met het behalen van je examen; geniet maar lekker van het "alleen maar werken". Verder iedereen bedankt voor alle lieve woorden en steun. Tot gauw.
Eergisteren was ons geadviseerd om de GR 121 te lopen naar Deba omdat de andere route erg zwaar zou zijn. Nou we zouden het verschil wel eens uit willen proberen want hoe wij hebben moeten lopen was soms echt niet normaal. Helemaal omhoog tot aan de bergtop dus wel een prachtig gezicht. Maar dan ook weer helemaal naar beneden naar de kustlijn en aan de andere kant op de volgende berg net zo vrolijk weer omhoog. En het ging regelmatig over hele smalle paadjes waar je bijna niet gewoon kon lopen zowel naar beneden als naar boven. We waren echt afgepeigerd na deze 12 km. Kom je in het plaatsje aan moet je ook nog eens wachten tot 16.00 uur tot de VVV open gaat om de sleutel van de herberg te krijgen.
Deze was helemaal boven in het stadje maar daar kon je met 2 liften naartoe. Dat was dan wel weer mazzel hebben.
Gisteren hebben we gelopen van Deba naar Markina-Xemein en de hoogste top die we moesten bedwingen was ruim 500 meter en we begonnen op 0 meter. Maar hier kon je veel vaker op de weg lopen en ging het allemaal niet zo steil omhoog. Wat we wel hadden was regen! In het begin was het alleen maar aan het miezeren maar later regende het flink. Na 8 km kwamen we in een gat van drie huizen (Olatz) waar wel een taverne was. Deze was open en we hebben genoten van koffie met lekkere cake. Daarne bedwongen we de berg door nog eens 300 meter te klimmen. We kwamen uit bij een wasplaats waar we geluncht hebben en waar het nog 9 km was naar onze eindplek. Daar leek gewoon geen eind aan te komen. Toen we eindelijk dachten het dorp te zien, moesten we rechts een pad in en bleek het nog 3 km te zijn. En hoe?! Steil naar beneden en door de regen lekker glad. Maar we hebben het recht gehouden. Komen we doodmoe beneden aan laten de pijlen het afweten en lopen we het hele dorp nog door. De albergue is in het oude klooster; heel mooi zul je denken maar met 16 bedden op een kamer wel een beetje krap. En tussen de bedden amper genoeg ruimte voor je rugzak. En hadden wij gedacht de enigen daar te zijn, bleek dat alle andere pelgrims uit Deba ook niet verder gingen. Sommigen waren zelfs op de berg verdwaald!
Vandaag was het gelukkig weer droog en later zonnig. We hebben wel wat moeten klimmen en dalen maar het wordt allemaal wat minder steil. Meestal zijn we de laatsten die aankomen maar vandaag hebben we alle andere pelgrims tuk. Wellicht dat sommigen zich afvragen waar we zijn. De albergue waar we slapen ligt namelijk zo´n 1,5 km van de route verwijderd. Maar hij was veel goedkoper en naar nu blijkt een stuk rustiger. De laatste 2 nachten waren er minimaal 2 tot 3 snurkers. En niet zomaar, nee echt de hele nacht. Wij niet hoor dat snappen jullie toch wel?!
Nu slapen we met zijn drieën in een ruimte voor 40 personen. Ieder een eigen douche en toiletten genoeg. En een dorp van ongeveer 10 huizen maar wel internet: geluk voor jullie. Zometeen gaan we in de bar wat eten en dan op tijd erin om uit te rusten. Want morgen moeten we de kilometers die we vandaag niet gedaan hebben nog wel extra lopen. We hebben het gevoel dat we al veel langer aan het wandelen zijn dan pas 6 dagen. De natuur is hier wel prachtig, je waant je soms in Oostenrijk, daar zagen we voor het laatst zulke hoge bergen. En soms is daar dan ineens de zee en kun je ook nog naar het strand.
Conny proficiat met het behalen van je examen; geniet maar lekker van het "alleen maar werken". Verder iedereen bedankt voor alle lieve woorden en steun. Tot gauw.
-
17 Juni 2011 - 17:27
Paula:
Inderdaad de omgeving is geweldig,wij kennen Deba en Markino.Kom je ook nog in Leketio,dat is er vlakbij.
Dus weten hoe bergachtig het daar is.
Nog heel veel wandelplezier,op naar de volgende top.
Liefs Huub en Paula -
17 Juni 2011 - 17:30
Engelberti:
Dag dappere Antje en Piet,
Wat een tocht... ik neem mijn petje voor jullie af... Ik geniet geweldig van jullie verslagen en pelgrimeer zo met jullie mee. Alle goeds en tot... Engelberti -
17 Juni 2011 - 19:32
Ans En Rinus:
Hallo klimmers,
Het is weer genieten van de verhalen maar erg zwaar voor jullie als we dit zo lezen. Chapeau en sterkte voor alle volgende bergtoppen.
Groetjes Ans en Rinus -
18 Juni 2011 - 06:33
Erik:
Klinkt toch weer allemaal als muziek in me oren ,weer heerlijk om te lezen ,in gedachte loop ik mee ,groetjes erik -
19 Juni 2011 - 06:46
Geert & Ricette Groe:
Hey Piet en Antje,
Als wij jullie verhalen lezen, krijgen wij het gevoel alsof wij jullie letterlijk op de voet volgen, in een "verborgen" groepje dat jullie op 100 meter volgt. Maar tegelijkertijd begint het ook weer te kriebelen om in jullie "voetsporen" te treden en de fiets naar Santiago te pakken. Veel succes en sterkte de komende weken.
Vele groetjes uit Gemert van Geert & Ricette
-
20 Juni 2011 - 08:41
Rita Van Krieken:
Hoi Antje n Piet . Ik heb jullie reisverlag doorgestuurd gekregen van Gilia . Wat knap dat jullie je weer wagen aan deze lange tocht ! veel sucses en ik blijf jullie volgen .Groetjes Rita van Krieken -
27 Juni 2011 - 21:06
Jan En Jannie:
Hey antje en piet!
Ik ben nu pas jullie verslag aan het lezen,wat een prestatie van jullie!!
Die vreselijk hoge bergen.
Prachtige foto's hoor en ook het eten ziet er prima uit.
Wij gaan weer beginnen met werken maar jullie hebben nog 4 weken!!!!
groetjes en succes he!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
