Alto de Palo 1146 meter

De laatste week hebben we door een gebied gewandeld wat dun bevolkt is. Dat betekent dus ook weinig voorzieningen en zeker geen internet en geen kaarten om te versturen. Maar we hebben nu internet in het Casa de Cultura en het is nog gratis ook. Dat zie je in Spanje best wel regelmatig.
Terug in de tijd: op woensdag 6 juli liepen we van Grado naar Salas. Het eerste stuk ging over asfalt behoorlijk klimmend omhoog. Uiteindelijk bereik je toch de top en dan gaat het weer naar beneden. Soms heel steil maar deze keer over een grindpad en een nieuwe brug. Ze hebben in Spanje namelijk weer een flinke autoweg aangelegd maar zorgen wel dat de pelgrims kunnen blijven lopen. Via een mooi zandpad langs een riviertje komen we bij de eerste bar en die lijkt nog op slot. De eigenaar kijkt boven uit de raam en zegt dat hij eraan komt voor de koffie, geweldig toch! Binnen een mum van tijd zitten we met 6 pelgrims aan de tafel, 2 Nederlanders en 4 Spanjaarden. Ze beginnen ons een beetje te kennen en zoeken nu ook uit zichzelf wat contact. Het vervelende is dat bijna geen enkele Spanjaard een andere taal kent dan Spaans en zijn eigen dialect. Maar met handen en voeten, zeker die van Piet, en een woordenboek komen we er meestal wel uit. Het geeft ook veel hilariteit en dus lachen we wat af, hopelijk allemaal om hetzelfde!
We gaan een oud klooster bij Castellano bekijken maar daar is alleen nog een albergue aan de achterkant, de rest is een bouwval. We scoren wel een stempel door de vasthoudendheid van Piet. Hij blijft gewoon net zolang staan totdat er iemand komt. De rest van de dag lopen we afwisselend op asfalt en op paden door het bos. Steeds is het klimmen en dalen en ik heb een beetje last gekregen van mijn rechterscheenbeen. Ook al loop je in het bos je hoort toch steeds op de achtergrond het geluid van de autoweg. De vroegere pelgrims waren blij als ze iemand zagen of een dorpje tegekwamen, wij zijn blij als we eens niets anders horen dan het zingen van de vogels. In Salas ga ik naar de apotheek en koop een tube Ibuprofengel. Het helpt!
In Salas zijn we in het hotel in het Castillo een pelgrimsmenu gaan eten en het is tot nu toe het beste menu wat we hadden. Zeer chic en keurig bediend en heerlijk 4 gangen met een lekkere rosé.
Op donderdag 7 juli lopen we van Salas naar Tineo. We proberen elke morgen ergens in een bar te ontbijten en meestal lukt dat wel. Er zijn er bij die al om half 7 open zijn. We klimmen via een zandpad onder de bomen langs de wand van de berg naar 497 meter hoog. Dan moeten we even de N634 volgen en dat is best gevaarlijk; Spanjaarden rijden hard en door de bochten in de weg zien ze je ook niet altijd: goed opletten dus! We komen langs de albergue van Bodenaya waar de pelgrims gezamenlijk eten en ontbijten, maar dat was net een klim te ver gisteren. We klimmen nog tot 785 meter en lopen over een mooi pad onder de bomen glooiend naar Tineo. Onderweg zien we 2 Belgische pelgrims waarvan er eentje 80 jaar is. Hij loopt niet alles maar neemt voor sommige stukken de bus of een taxi; zeuren noemen ze dat in België volgens hen. In Tineo is de albergue behoorlijk vol en ontmoeten we Toni en Anne uit Duitsland weer, haar man is intussen ook gearriveerd. We gaan gezellig met zijn allen eten. Piet praat nog een tijdje met Paloma een meisje uit Chili wat al sinds haar veertiende in Frankrijk woont; leuke meid.
Vrijdag 8 juli lopen we van Tineo naar Pola de Allande, een flinke tocht van 27 km. Er staat behoorlijk wat wind al een paar dagen maar de zon is ook nog steeds te zien. We klimmen vandaag boven de 800 meter en ontmoeten Brandon een priester uit Ierland. Hij heeft Anouk ook een paar keer gezien. Het is vandaag een mooie wandeldag met heel veel prachtige natuur en eindelijk het eerste wild: een marter kruist ons pad. Ook Paloma komen we tegen en we lopen een tijdje gezamenlijk op en drinken koffie bij Casa Herminia, een echt zakenvrouwtje op de camino. Wij lopen door en Paloma blijft in de albergue in Borres slapen om de volgende dag over Hospitales te lopen. Wij genieten die dag van het wandelen en gaan koffie drinken in Porciles waar de acteur José Manuel een bar-winkel heeft. Hij heeft bij de inrichting veel spullen van en over de camino gebruikt en er hangt een fijne sfeer. We kletsen in het Spaans en een beetje in het Engels en hij wil leren wat gracias in het Nederlands is. We hebben het voor hem opgeschreven en hij kon het nog goed uitspreken ook. Een fijne ontmoeting. Na dit bakje koffie is het nog even klimmen en dan ongeveer 4 km afdalen naar 550 meter in Pola. Een flink karwei maar wel mooi.
Op zaterdag 9 juli lopen we van Pola de Allande naar La Mesa. Dit is echt een flinke klim geweest. Het eerste stuk ging over een zand-rotspad onder de bomen en klom en daalde. We kwamen uit op een kleine rechte plek met een brugje, een bankje en een beekje. Een erg leuk plekje dat er onverwachts was, dus even gepauzeerd samen met de Spaanse pelgrims Anna en Carmen. Dan verder klimmen en uitkomen op de weg en denken dat je de top al bereikt hebt. Nee hoor, het ergste kwam nog. Nog steiler omhoog over een koeienpad tussen de vlaaien door en in de wolken. Het was erg mistig en het regende een beetje. Toen ik boven kwam, was ik echt helemaal op. Maar we stonden wel op 1145 meter hoog op de Puerte del Palo. Echter geen uitzicht en dat hadden we eigenlijk wel verdiend. Dan denk je nu fijn naar beneden; ja hoor erg steil en veel stenen. Sommigen lopen daar gewoon over heen, wij snappen niet hoe ze dat doen. Toni en Karl-Heinz komen ons ook al voorbij gesneld, zonder Anne die was ziek geworden in Tineo en gaat nu met de taxi. Als we bij het volgende gehucht zijn, klaart de lucht gelukkig een beetje op en kunnen we wat zien van de bergen en dalen; prachtig gezicht. Het klimt en daalt wat en net voor we bij een bar zijn, begint het ook weer te regenen. Nu eerst een koffie! Als wij binnengaan is er niemand en binnen 10 minuten arriveren er nog 10 pelgrims en een stuk of 5 andere bezoekers. Zouden we ergens honing hebben zitten? We slapen in de albergue van La Mesa en daar staan de bedden erg dicht op elkaar. Het is er overvol en er slapen zelfs 2 pelgrims op de grond. Kun je je voorstellen hoe dat gaat als je ´s nachts naar het toilet moet. En het gesnurk houdt je de halve nacht wakker. Als je eindelijk slaapt, beginnen de eerste pelgrims alweer te rommelen om te vertrekken. Wij nemen morgen een hostal!
Op zondag 10 juli is het wel droog maar zeer mistig. De was is niet droog omdat het de hele avond heeft geregend en binnen zijn geen droogplekken. We klimmen eerst weer naar 1075 meter over het asfalt. Dan gaan we over een pad naar beneden (naar 300 meter) omdat we de rivier Navia over moeten steken via de muur van het stuwmeer. Het laatste stuk gaat over een mooi pad onder de kastanjebomen. Paloma en Florian hebben zich intussen ook bij ons aangesloten. In het restaurant bij het stuwmeer drinken we samen een kop koffie. Dan lopen we verder klimmend langs de weg en over een pad naar Grandas de Salime. Omdat de VVV gesloten is, belt Paloma voor ons naar een hostal. Daar is ook een restaurant en we eten gezellig met zijn vieren. We kletsen over van alles en nog wat en hebben een paar gezellige uurtjes. Piet heeft ze allebei verblijdt met een klompje. Dan gaan we ieder onze eigen weg en wij genieten van de rust en "eenzaamheid" van een kamer alleen.
Vandaag liepen we van Grandas de Salime naar A Fonsagrada. Het weer was vandaag iets beter, de zon kwam door maar wel pas halverwege de ochtend. We klommen weer naar ongeveer 1000 meter en de uitzichten waren natuurlijk weer geweldig. Het is zeer druk en alle pelgrims lopen echt vroeg aan om in de albergue een plekje te hebben. Wij hebben geen zin om sneller te lopen en niet meer te kunnen genieten alleen voor een slaapplek en hebben dus vandaag weer een kamer in een hostal. Het gaat tenslotte om de weg en de ontmoetingen en genieten van de natuur en niet wie het eerste in de albergue is. Maar dat maakt het natuurlijk wel wat duurder en dat is niet voor iedereen zomaar weggelegd. Je kunt merken dat ze op de Camino Primitivo nog geen rekening houden met het grote aantal pelgrims wat op weg gaat. De albergues zijn klein en niet zo goed uitgerust of schoon. Op sommige plekken worden ook nieuwe albergues gebouwd zoals gisteren in Grandas, die was heel mooi. We zijn er namelijk wel even gaan kijken.
Bedankt weer voor al jullie reacties, fijn om ze weer eens te kunnen lezen. Nog 160 kilometer te gaan!