Alleen maar niet eenzaam Redecilla-Villafranca

Vanmorgen was Piet al om 6 uur op en na het nuttigen van thee en een mueslireep om 7 uur op pad. In Viloria heeft hij een kopje koffie met croissant genomen. Het lopen naar Belorado ging grotendeels langs de grote weg en dat is niet altijd even leuk. Net voor het dorp is een auberge en daar heeft hij de volgende kop koffie genomen met een soort van krentenrol. Smaakte wel lekker!
Hij ziet steeds meer ooievaars rondvliegen en velen hiervan zijn hun nest aan het maken. In Belorado wordt de refugio beheerd door de Zwitsers en die waren druk aan de poets toen Piet langs kwam. Hij heeft er een foto van gemaakt en ook een stempel gekregen. Vanaf Belorado loop je weer erg veel langs de grote weg en zie je aan de overkant van de weg tegen de berg een hermitage. Omdat het vandaag best wel warm was en dat wennen is na zoveel koude dagen dronk Piet in het dorpje na Belorado een cola en in het dorpje daarna een kopje koffie. Hij had last van brandende voeten en van zijn blaar dus is hij om 13.00 uur gestopt in Villafranca Montes de Oca. Daar heeft hij gedouched, zijn wasje gedaan, boodschappen gedaan en later de intussen al gedroogde was weer opgeruimd. Ja hij heeft het er druk mee! De rest van de middag heeft hij dan ook lekker uitgerust.
Gisteren heeft hij slecht gegeten voor zijn geld, een paar gebakken eieren, koud vlees en half gebakken aardappelen. Maar vandaag was het heel erg lekker: een grote salade met allerlei groenten en ei erin, een stoofschotel van schapevlees met rode + groene paprika's en ui en als toetje een flan op een bordje met lekkere slagroom erbij. Een heerlijk pelgrimsmenu niet?!
Hij is de meeste pelgrims van de eerste tijd nu kwijt, ze zijn voor en achter hem. In de refugio is het erg druk, allebei de kamers liggen vol en ook de gymzaal hebben ze nog open gedaan en er staan wat tentjes op de binnenplaats. Hij heeft gebuurt met een Zweeds meisje dat vandaag 40 km liep, met een Deens meisje dat last heeft van zonneallergie en een hele dikke hand heeft en hij heeft nog een Finse dame gesproken die ook al vanaf het begin regelmatig voorbij komt. Verder heeft hij gegeten met een Hollandse en een Duitse omdat ze anders allemaal alleen zaten.
Volgens eigen zeggen loopt hij veel alleen en mist hij de lol die er was met Laurence en Ineke en Ellen maar hij voelt zich niet eenzaam. Het is meer dat je toch gewend raakt aan bepaald gezelschap en als dat een beetje uit elkaar valt, duurt het even voor je weer andere contacten daarvoor in de plaats hebt. Hij ervaart dat je alleen wel sneller contact maakt dan met zijn tweeën.