Akelige honden Alto de Poio - Barbadelo-Rente

Piet was om 6 uur wakker, heeft zich gewassen, aangekleedt en zijn spullen ingepakt. In het restaurant was al een oudere mevrouw bezig en dus kon hij ontbijten met een lekker kopje koffie. Buiten de albergue stond een wat oudere man met een tentje. De man heeft maar een arm en draagt toch een rugzak MET een tentje erin. Ook is te zien dat hij wat aan de voeten mankeert maar toch loopt, Piet zegt dat het meer sjokken lijkt, deze man de weg naar Santiago. Dit is niet om te oordelen want wat die man doet, vraagt om bewondering! Hij heeft gisteren voor zijn tentje wat brood zitten eten en heeft dus geen warm eten in het restaurant gehad. In 2006 heeft Piet in Logroño een briefje van € 10,= gevonden en dit steeds in zijn rugzak laten zitten met het idee dat dat ooit nog wel goed besteedt zou kunnen worden. Dat was dus vanmorgen en hij heeft het geld aan de Franse pelgrim gegeven en die was er erg blij mee! Hopelijk verlicht het zijn tocht een beetje!
Daarna liep Piet in de mist aan en kon weinig zien van de mooie vergezichten op 1337 meter. Nog maar amper op pad wordt hij belaagd door 2 grote herdershonden. De ene blijft op de weg en komt niet dichterbij maar de andere heeft echt wel andere plannen. Piet staat met de staf klaar om toe te slaan als het nodig is maar de hond is net iets banger van Piet als andersom. Telkens als de hond zo'n 10 meter verwijderd is, draait Piet zich om om verder te lopen en komt de hond weer aangerend. Op een gegeven moment zit Piet de hond een stuk achterna en dan geeft hij het op. Toch een angstig avontuur 's morgens om half 8 alleen op een mistige berg! Later hoort hij van andere pelgrims dat zij ook last van de honden hadden maar zij waren met zijn drieën.
Pas om 10 uur is er weer koffie in Triacastela. Hier kun je over de bergen gaan of langs het klooster in Samos. Maar omdat het zo mistig is wil Piet niet langs het klooster want dat zie je dan helemaal niet liggen. Hij pakt dus dezelfde weg als in 2006 en komt langs een 800 jaar oude kastanje. Via allerlei gehuchtjes en paadjes die lijken op holle wegen komt hij in Furela waar hij heerlijke asperges en een uitsmijter eet, natuurlijk voorzien van een cola. Rond half 2 is hij weer doorgelopen en heeft later in Sarria een flesje water en een kitkat uit de automaat gepakt. Hij wilde nog verder en is daarom niet gaan zitten want dan ben je verkocht!
Je loopt de stad uit en komt dan over een klimmend pad met grote eiken in Barbadelos-Rente waar een particuliere albergue is. Op het veld voor deze albergue staat een caravan waar je koffie en ander drinken kunt krijgen. In de albergue is plek voor zo'n 18 personen maar er is niemand meer bij die Piet kent van de al gelopen route. Het zijn nu allemaal wat oudere pelgrims. Ik vraag me af welke vergelijking Piet gebruikt als ik aan eerdere opmerkingen hierover denk!
Toen we telefoneerden was hij iets aan het drinken bij de caravan en ging hij zijn foto's noteren. Straks kan hij in een herberg een eindje verderop wat gaan eten. Er is een pelgrim die Engels spreekt, hopelijk gaat die ook mee eten.