Weer eens regen Melide - Santa Irene

Piet zat om 7 uur al aan het ontbijt en heeft daarna in de bar tegenover de albergue een kop koffie gedronken. De Ierse pelgrims zaten daar ook en voor zijn doen was Piet laat op pad: kwart voor 8. Barbara en Angela liepen ook mee en toen ze op pad gingen was het nog redelijk weer. In Boente is Piet weer in het kapelletje van St Jacobus geweest(zie foto). Daarna is hij verder gelopen en pas in Castaneda gestopt voor de volgende koffie. Hier hadden ze niets om erbij te eten dus was de volgende halte Ribadiso waar Piet een chocolademelk met een croissantje gebruikte. Hij dacht dat de Ierse zusjes al verder waren maar zij bleken in dezelfde bar te zitten, zij gingen aan de voorkant binnen en Piet aan de achterkant. Waar heb ik dat toch al meer gehoord?!
Daarna liepen ze door naar Arzua alwaar een banaan en een fles water gekocht werd. Dat zijn flessen van 1,5 ltr en Piet kon er een van zijn flessen mee vullen. Omdat hij zijn rugzak niet af wilde doen om de andere fles te vullen, hield hij de rest in zijn hand. Toen hij de stad uitliep dreigde het te gaan regenen en moest hij de fles zo goed als leeg drinken om de cape aan te kunnen doen. Dit lukte net op tijd en toen stortte de hemel neer op zijn hoofd. Het heeft een uur flink geregend en ik vraag me af hoe vaak hij langs de kant van de weg moest van al dat water!
In Calle ging Piet in de gezellige bar pal aan de route net op tijd een bocadilla con ceso bestellen. Even later kwam er namelijk een groep Spanjaarden aan die allemaal vanaf Sarria lopen. Heel veel Spanjaarden doen namelijk de laatste 100 km want dan krijgen ze ook een compostela en dat staat bovendien erg goed op hun cv. Het betekent wel dat ze met een klein rugzakje lopen, de rest laten brengen en soms de albergues al bespreken. Ze zijn ook erg luidruchtig en worden daarom niet zo gewaardeerd door de pelgrims die het hele Spaanse stuk lopen. Maar het is een vrij pad dus................
Om 16.00 uur was Piet in Santa Irene waar de particuliere albergue al helemaal vol was. Hij heeft nu een plekje in de gemeentelijke albergue maar moest wel een douche nemen met alleen koud water. Verder ziet het er allemaal wel netjes uit. De Ierse zusjes zijn daar ook. Omdat er geen restaurant is, heeft Piet samen met Barbara gegeten. Piet had nog een noodrantsoen (goulash) en Barbara had brood, sardientjes en tomaten. Ze hadden zelfs nog over en dat kwam omdat Angela niet hoefde te eten: ze lag boven op bed met koorts. Erg vervelend zo op een van de laatste wandeldagen. Verder zijn in dezelfde albergue weer de jonge Duitse pelgrims (die ook in Villar de Mazarife waren) waarvan er eentje 2 keer kanker heeft gehad en nu de camino loopt. Volgens hemzelf gaat dit best heel goed. Hij hoeft in Duitsland niet meer te werken omdat hij al 2 keer zo ziek is geweest. Ook de Oostenrijkse pelgrim slaapt nu op deze plek, evenals een Russisch echtpaar met 2 kinderen van 8/9 en 12 jaar die de camino op de fiets doen. Volgens Piet zijn ze met het vliegtuig naar Spanje gekomen en zijn ze in Pamplona of net voor de Meseta begonnen. Erg bijzonder!