Warm, warmer, warmst
Door: Piet en Antje
Blijf op de hoogte en volg Piet en Antje
24 Augustus 2019 | Duitsland, Quersa
Zaterdag 24 augustus 2019
Tauscha - Grossenhain 23,6 km
Best goed geslapen en om half 8 aan een lekker verzorgd ontbijt. Ik had bij het opstaan geen pijn meer aan mijn scheenbeen. Maar ik zag er toch tegenop om te gaan wandelen. Hoe zou het gaan? Goed daar kom je maar op een manier achter ....... op pad gaan.
Eerst over een landweg naar het dorpje Lötzschen. Het is al lekker warm aan het worden. In het dorpje gaan we even in een bushokje zitten omdat mijn been toch wat pijnlijk is. Ik baal ervan en moet even huilen. Maar op zelfmedelijden kun je niet lopen dus hup rugzak weer op en wandelen. Onder een grote weg door en door wat bos komen we aan de ingang van Schöndorf. Dit heeft een mooi kasteel maar we willen eerst naar de bakker. Maar goed ook want als we daar aankomen, sluiten ze bijna. Vlug wat broodjes en een klein potje jam, meer is er niet te vinden in het dorp. Een eindje verder zit een kleine Imbiss waar we coffee to go halen. Dan gaat alles dicht om 11 uur, tijd voor weekend! Wij genieten nog even van onze koffie en gaan dan weer verder.
Buiten het dorpje de bossen in waar we om 12 uur een leuk bankje met uitzicht tegen komen. Lekker lunchen en even uitrusten. Het scheenbeen houdt zich dan nog aardig kalm. Het dorpje Quersa wordt gepasseerd en dan mogen we weer de bossen in. In het dorpje zagen we dat het nog 7 km naar Grossenhain is. Als we een snelweg kruisen en rechtsaf slaan, zien we een bord waarop staat dat het met de fiets nog 8,5 km is. Jeetje dat is lekker, heb je net drie kwartier gelopen en krijg je er nog 1,5 km bij! Dat voelde echt als een streek. Zoals meestal is het laatste stuk het ergste. Langs de rivier loopt een soort betonpad pal in de zon, geen schaduw en maar weinig wind. En dat stuk is 5,5 km lang en net dan begint mijn been weer op te spelen. Ggggggrrrrrrr!
Ik probeer me op andere dingen te richten en een mantra op te dreunen dat ik het kan. En het lukt, als we bijna koken van de hitte kunnen we in de schaduw en naar het centrum lopen. Eerst een lekkere koude cola en dan naar de herberg. Twee pelgrims die we onderweg zagen, zijn er al. Als wij gedoucht hebben, komt Hartmut met zijn vriendin Siri aan. En als wij later aan een heerlijke yoghurt met fruit zitten, komen er nog 3 pelgrims aan gewandeld. Wat een drukte ineens!
We eten spaghetti bij de Italiaan, doen wat boodschappen voor morgen en gaan met de benen omhoog.
Morgen een wat kortere route, tot dan!
Tauscha - Grossenhain 23,6 km
Best goed geslapen en om half 8 aan een lekker verzorgd ontbijt. Ik had bij het opstaan geen pijn meer aan mijn scheenbeen. Maar ik zag er toch tegenop om te gaan wandelen. Hoe zou het gaan? Goed daar kom je maar op een manier achter ....... op pad gaan.
Eerst over een landweg naar het dorpje Lötzschen. Het is al lekker warm aan het worden. In het dorpje gaan we even in een bushokje zitten omdat mijn been toch wat pijnlijk is. Ik baal ervan en moet even huilen. Maar op zelfmedelijden kun je niet lopen dus hup rugzak weer op en wandelen. Onder een grote weg door en door wat bos komen we aan de ingang van Schöndorf. Dit heeft een mooi kasteel maar we willen eerst naar de bakker. Maar goed ook want als we daar aankomen, sluiten ze bijna. Vlug wat broodjes en een klein potje jam, meer is er niet te vinden in het dorp. Een eindje verder zit een kleine Imbiss waar we coffee to go halen. Dan gaat alles dicht om 11 uur, tijd voor weekend! Wij genieten nog even van onze koffie en gaan dan weer verder.
Buiten het dorpje de bossen in waar we om 12 uur een leuk bankje met uitzicht tegen komen. Lekker lunchen en even uitrusten. Het scheenbeen houdt zich dan nog aardig kalm. Het dorpje Quersa wordt gepasseerd en dan mogen we weer de bossen in. In het dorpje zagen we dat het nog 7 km naar Grossenhain is. Als we een snelweg kruisen en rechtsaf slaan, zien we een bord waarop staat dat het met de fiets nog 8,5 km is. Jeetje dat is lekker, heb je net drie kwartier gelopen en krijg je er nog 1,5 km bij! Dat voelde echt als een streek. Zoals meestal is het laatste stuk het ergste. Langs de rivier loopt een soort betonpad pal in de zon, geen schaduw en maar weinig wind. En dat stuk is 5,5 km lang en net dan begint mijn been weer op te spelen. Ggggggrrrrrrr!
Ik probeer me op andere dingen te richten en een mantra op te dreunen dat ik het kan. En het lukt, als we bijna koken van de hitte kunnen we in de schaduw en naar het centrum lopen. Eerst een lekkere koude cola en dan naar de herberg. Twee pelgrims die we onderweg zagen, zijn er al. Als wij gedoucht hebben, komt Hartmut met zijn vriendin Siri aan. En als wij later aan een heerlijke yoghurt met fruit zitten, komen er nog 3 pelgrims aan gewandeld. Wat een drukte ineens!
We eten spaghetti bij de Italiaan, doen wat boodschappen voor morgen en gaan met de benen omhoog.
Morgen een wat kortere route, tot dan!
-
25 Augustus 2019 - 23:48
Kitty:
Je kunt het wel, maar moet je ook... -
26 Augustus 2019 - 15:53
Piet En Antje :
Dat moet ik nog afleren ..... -
27 Augustus 2019 - 18:10
Anita Van Kraaij:
Je mag het afleren als je er voor open staat. Dat gaat zeker lukken.
Blijf positief en zing maar af en toe een mantra, niets mis mee. Af en toe rustig aan is ook een goede keuze.
Ik hoop dat het goed blijft gaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
