Stadse perikelen Puente la Reina - Estella
Door: Piet en Antje
Blijf op de hoogte en volg Piet en Antje
17 April 2009 | Spanje, Estella
Volgens Piet was het vandaag heerlijk wandelweer en was hij om half 8 al op pad. Hij moest eerst de berg bedwingen en de route liep volgens hem alweer anders dan de vorige keer. Hij kwam in Cirauqui (vorige keer sliepen we daar) en heeft koffie gedronken, croissantjes gekocht en gegeten en geld gepind. Dat moet je altijd op tijd doen want je weet maar nooit wanneer je weer een pinautomaat tegenkomt. Toen hij verder liep, heeft hij Ineke en Ellen weer ontmoet en met hen staan praten. Steeds heb ik gedacht dat die jonger waren dan Piet maar ze blijken een stuk ouder. Hij hemelt ze een beetje op zodat ze goed blijven lopen!
In Lorca is hij in de bar een bocadillo met ham gaan eten en natuurlijk weer een kopje koffie genomen. Daar ontmoette hij Cathy, een Engelse pelgrim en met haar is hij verder gelopen. Bij vertrek kwamen Ineke en Ellen weer in de bar en heeft hij gauw koffie voor ze besteld. Zo gaat dat op de route, je loopt elkaar steeds weer tegen het lijf! Cathy vond dat Piet een goed tempo had, niet te vlug maar ook niet te langzaam. Voor haar was dat dus prima maar voor een ander kan dit weer heel anders zijn en daarom moet je toch altijd je eigen tempo lopen!
In Villatuerta heeft Piet een tortilla (aardappel met ei) gegeten. Hij kreeg er brood bij en dronk er een cola. Dit doen wij altijd als we op pad zijn, het zou ervoor zorgen dat je geen last van diarree krijgt. Of het waar is weten we nog steeds niet maar feit is dat we er alle wandelkeren ook nog geen last van hebben gehad! In die plaats kwamen alle dames ook weer tevoorschijn en later kwamen ze ongeveer tegelijk aan in Estella. Ze wilden gaan slapen bij een refugio die beheerd werd door gehandicapten maar die bleek nog niet open. Laurence wilde in Estella blijven omdat haar knie nog niet goed was. Ineke en Ellen liepen nog een plaatsje verder en Piet ging op zoek naar een fotograaf om de foto's op een disc te zetten. Piet had gedacht dat hij alleen in de stad beter uit de voeten zou kunnen. Maar nee hoor, de fotograaf was dicht, toen wilde hij net als Ineke en Ellen naar de volgende plaats lopen en wat denken jullie...........hij kon de route niet meer vinden. Dus balen als een stekker en dan met een zwaar gemoed terug naar de refugio! Komt hij gelukkig Laurence in de stad tegen die hem troost en terugbrengt naar de refugio waar wij in 2006 een stempel haalden. Hij weet nu weer dat de stad ook voor hem alleen niets is!!!
Toen we elkaar spraken was hij net gedouched, het wassen van de was slaat hij vandaag gewoon over en boven hem in bed ligt een Hollander Paul die op de fiets op pad is. Hij heeft vandaag een ringetje gevonden met een kruisje en 10 balletjes (geloof ik) erop. Hij denkt dat het een stukje is van een Spaanse rozenkrans. Zo gauw hij een foto gemaakt heeft, zullen we hem plaatsen dan kan iedereen het zien.
Vandaag ben ik onder handen genomen door een voettherapeute en een masseuse, heerlijk ontspannend!! Kim is samen met ome Huub een tochtje gaan maken in de cabrio, ook leuk. Daarna hebben we nog in het zonnetje gegeten en gelegen. We hadden weer een heerlijk vakantiedagje!
Nog even een antwoord op de vraag van Margareth: voor mij voelt het inderdaad alsof ik die mensen "ken" omdat ik precies weet hoe die ontmoetingen verlopen. Ik mis nu alleen het beeld van die personen maar als Piet er over verteld is het net of ik mee gewandeld heb. Soms zou ik erbij willen zijn om de gesprekken daadwerkelijk te volgen maar ik denk dat ik straks als Piet weer terug is en verteld aan de hand van de foto's een heel goed beeld zal hebben van "onze" tocht. Ik vind het fijn dat iedereen zo geniet van de verhalen, daar is het uiteindelijk ook om te doen. Volgens Kim ben ik aan de telefoon net een reporter zoals ik met Piet praat. Maar het is ook fijn om zijn stem te horen en te weten dat hij een goede wandeldag heeft gehad en weer goed is aangekomen. Hij geniet nog steeds erg van alles maar loopt niet zo gemakkelijk als in 2006. Ook loopt hij 's morgens pas rond half 8 - 8 uur aan en dat scheelt toch zo'n 2 uur met de begintijd in 2006. Daarnaast is het seizoen anders dus hij haalt niet altijd zoveel kilometers op een dag. Maar daar gaat het uiteindelijk ook niet om en wat zijn een of 2 dagen langer op al die weken?!
In Lorca is hij in de bar een bocadillo met ham gaan eten en natuurlijk weer een kopje koffie genomen. Daar ontmoette hij Cathy, een Engelse pelgrim en met haar is hij verder gelopen. Bij vertrek kwamen Ineke en Ellen weer in de bar en heeft hij gauw koffie voor ze besteld. Zo gaat dat op de route, je loopt elkaar steeds weer tegen het lijf! Cathy vond dat Piet een goed tempo had, niet te vlug maar ook niet te langzaam. Voor haar was dat dus prima maar voor een ander kan dit weer heel anders zijn en daarom moet je toch altijd je eigen tempo lopen!
In Villatuerta heeft Piet een tortilla (aardappel met ei) gegeten. Hij kreeg er brood bij en dronk er een cola. Dit doen wij altijd als we op pad zijn, het zou ervoor zorgen dat je geen last van diarree krijgt. Of het waar is weten we nog steeds niet maar feit is dat we er alle wandelkeren ook nog geen last van hebben gehad! In die plaats kwamen alle dames ook weer tevoorschijn en later kwamen ze ongeveer tegelijk aan in Estella. Ze wilden gaan slapen bij een refugio die beheerd werd door gehandicapten maar die bleek nog niet open. Laurence wilde in Estella blijven omdat haar knie nog niet goed was. Ineke en Ellen liepen nog een plaatsje verder en Piet ging op zoek naar een fotograaf om de foto's op een disc te zetten. Piet had gedacht dat hij alleen in de stad beter uit de voeten zou kunnen. Maar nee hoor, de fotograaf was dicht, toen wilde hij net als Ineke en Ellen naar de volgende plaats lopen en wat denken jullie...........hij kon de route niet meer vinden. Dus balen als een stekker en dan met een zwaar gemoed terug naar de refugio! Komt hij gelukkig Laurence in de stad tegen die hem troost en terugbrengt naar de refugio waar wij in 2006 een stempel haalden. Hij weet nu weer dat de stad ook voor hem alleen niets is!!!
Toen we elkaar spraken was hij net gedouched, het wassen van de was slaat hij vandaag gewoon over en boven hem in bed ligt een Hollander Paul die op de fiets op pad is. Hij heeft vandaag een ringetje gevonden met een kruisje en 10 balletjes (geloof ik) erop. Hij denkt dat het een stukje is van een Spaanse rozenkrans. Zo gauw hij een foto gemaakt heeft, zullen we hem plaatsen dan kan iedereen het zien.
Vandaag ben ik onder handen genomen door een voettherapeute en een masseuse, heerlijk ontspannend!! Kim is samen met ome Huub een tochtje gaan maken in de cabrio, ook leuk. Daarna hebben we nog in het zonnetje gegeten en gelegen. We hadden weer een heerlijk vakantiedagje!
Nog even een antwoord op de vraag van Margareth: voor mij voelt het inderdaad alsof ik die mensen "ken" omdat ik precies weet hoe die ontmoetingen verlopen. Ik mis nu alleen het beeld van die personen maar als Piet er over verteld is het net of ik mee gewandeld heb. Soms zou ik erbij willen zijn om de gesprekken daadwerkelijk te volgen maar ik denk dat ik straks als Piet weer terug is en verteld aan de hand van de foto's een heel goed beeld zal hebben van "onze" tocht. Ik vind het fijn dat iedereen zo geniet van de verhalen, daar is het uiteindelijk ook om te doen. Volgens Kim ben ik aan de telefoon net een reporter zoals ik met Piet praat. Maar het is ook fijn om zijn stem te horen en te weten dat hij een goede wandeldag heeft gehad en weer goed is aangekomen. Hij geniet nog steeds erg van alles maar loopt niet zo gemakkelijk als in 2006. Ook loopt hij 's morgens pas rond half 8 - 8 uur aan en dat scheelt toch zo'n 2 uur met de begintijd in 2006. Daarnaast is het seizoen anders dus hij haalt niet altijd zoveel kilometers op een dag. Maar daar gaat het uiteindelijk ook niet om en wat zijn een of 2 dagen langer op al die weken?!
-
17 April 2009 - 17:46
Marij,:
hoi piet
wat fijn dat je zoveel verschillende mensen tegen komt,en natuurlijk is niet alles het zelfde als de vorige keer,maar jij slaat je er wel door heen want jij bent een echte pelgrim(pietje) ,antje wat een geweldig verslag weer,en jullie vakantie kan ook niet meer stuk dacht ik, groetjes van mij en natuurlijk ook van toon, doei -
17 April 2009 - 17:49
Marieke:
Het is waar wat Antje zegt: je kent de weg, je kent de plaatsen, je ziet de herbergen voor je en dus zie je ook de pelgrims voor je. Je loopt mee en beleeft alles weer opnieuw! -
17 April 2009 - 19:02
Huub En Paula:
Ja,Piet zonder tomtom is het toch een beetje moeilijker de weg terug te vinden hè.Maar daar heb je toch je mede pelgrims voor om weer op het goede pad te komen.
En de verhalen van Antje zijn SUPER.
GROETJES VAN ONS UIT ALBIR -
18 April 2009 - 15:25
Miriam:
Hoi Piet (en Antje en Kim),
Het is weer leuk om alle verhalen via de websie te volgen. We hebben eigenlijk 2 reizen voor de prijs van een. Echt grappig. En ik ben het et Margreth eens dat het lijkt of Antje de tocht "meeloopt" en de mensen ook ontmoet die Piet ontmoet. Ook leuk om te zien hoeveel mensen jullie verhalen weer volgen. Ik zou als vogeltje wel een paar dagen met Piet mee willen vliegen om te lijken hoe dat nou is. Maar ik zou ook wel in Albir willen zijn omdat wij natuurlijk ook weten hoe het daar is. Kei goed!!!!! Groetjes aan iedereen
xxx Miriam -
18 April 2009 - 17:12
Jannie:
Goh Piet want een pech in die stad de weg kwijt te raken,gelukkie dat je laurence tegenkwam.Iemand daar boven zal je toch wel in de gaten houden.
Rond half acht aanlopen lijkt me een prima tijd,voor mij hoeft het ook niet zo vroeg,maar dat weet jij wel.
Tot ziens Piet,wel zorgen dat je voor 15 juni weer in veghel bent want de fiets staat al klaar!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
