Interview, nog meer hitte en "dierendag"
Door: Piet en Antje
Blijf op de hoogte en volg Piet en Antje
12 Juli 2010 | Frankrijk, Gargilesse-Dampierre
Op de dag van ons laatste verslag maken we later die middag nog iets leuks mee. We zijn nog ongeveer 1 km van de refuge in Bouzais verwijderd, en Piet heeft net gele kersen "gejat" langs de weg, als ons een fietser tegemoet komt. Hij stelt zich voor als de hospitalero van de refuge en zegt dat er op ons gewacht wordt. Wij dachten al dat hij zou zeggen dat Piet die kersen niet had mogen pakken! Nee, er was een journaliste van het plaatselijke dagblad en die wilde in het kader van het heilig jaar een aantal pelgrims interviewen. Jeetje wat overkomt ons nu weer?!
Als we in de refuge arriveren, wordt er meteen een foto gemaakt van de achterkant van onze rugzakken met de schelpen, de klompjes en de Nederlandse driekleur. Dan gaan de rugzakken af, we krijgen wat te drinken en vervolgens mag ik in het Frans vertellen waarom we pelgrimeren. Nou dat valt niet mee, je merkt dan dat je heel veel woorden niet kent. Maar de vrouw van de hospitalero kent wat Engels en zij vult soms in het Frans aan. De journaliste schrijft wat steekwoorden op en wil onze namen nog weten. Dan wordt er een foto aan de buitenkant van de refuge gemaakt en weg is de journaliste weer. Ze belooft ons het interview via mail toe te zenden maar we hebben nog niets ontvangen!
Een beetje beduusd werken we de rituelen van een aangekomen pelgrim af en hebben die avond een gezellige barbecue met groenten van de buren en de goede kookkunst van de hospitaleros. Een gezellige avond buiten onder de bomen met de nodige glazen water, pastis en wijn.
De volgende dag ( 7 juli ) lopen we eerst door de kale graanvlakten en komen we in het kleine dorpje Loye-sur-Arnon. Daar staat een heel mooi kerkje maar omdat ons fototoestel weer kuren heeft, kunnen we er geen foto van maken. Otto maakt onderweg wel honderden foto's en belooft ons deze op een CD te zetten en aan ons toe te zenden. Na een lekker kopje koffie op een schaduwterras gaat het verder door het open gebied. Als we een mooie plek bij het water vinden met picknickbanken is de keuze voor middag pauze snel gemaakt. Heerlijk een uurtje rusten, de inwendige mens versterken en uit de brandende zon zijn. Gelukkig komen we 's middags iets meer bossen tegen en lopen we in de schaduw. In deze bossen zitten enorm veel vlinders die zelfs op onze rugzakken en petjes gaan zitten. Een mooi gezicht!
Die avond is onze slaapplek een vakantiehuis omdat het hotel gesloten is. Eten, kaas, wijn en water staat allemaal klaar in de koelkast dus wat een service. Heerlijk gegeten.
Dan is het al 8 juli en het blijft maar warm. We willen niet klagen want in de regen lopen is heel erg vervelend maar deze hitte vergt wel veel van een mens. Door al het transpireren zijn we zo schoon alsof we een week lang in de sauna gelegen hebben! Het was vandaag zo warm dat Otto onze voetafdrukken in het asfalt heeft kunnen fotograferen! We krijgen een wild en overwoekerd pad voor onze kiezen en dat betekent dat je je voeten flink moet optillen en dat is behoorlijk werken in die warmte. Een gevolg daarvan is dat je heel wat water weg drinkt. Na de middag hebben Piet en ik niet zoveel water meer en er zijn geen huizen in de buurt. Alleen maar een klein vliegveld voor modelvliegtuigen. Laat daar nou toch een kraantje in het gras staan! Er komt na het opendraaien eerst een vlieg uitgekropen en dan een straaltje water. Het water is echt heel erg helder en best wel koud en we maken eerst onze polsen, armen, nek en hoofd nat. Dan laten we de flessen vollopen, drinken ervan en laten deze dan weer vollopen. Heerlijk kan water zijn! 's Avonds lekker gegeten: canard met friet; weer eens wat anders dan pasta!
In die nacht onweert het flink en valt er een beetje regen. Maar de ochtend van 9 juli is weer net zo warm als de andere ochtenden. Het is wel een tijdje bewolkt en dat maakt het iets aangenamer. Langs de bakker voor brood en pain aux raisins en dan kunnen we weer. Over typisch Franse weggetjes, een aantal graspaden en een karrenspoor. We klimmen en dalen veel vandaag dus de omgeving wordt heuvelachtiger. Omdat dit onze laatste 2 wandeldagen zijn, hebben we aan Otto gezegd dat we graag samen willen lopen. We zien hem dan onderweg wel bij de koffie en lunch en 's avonds op de slaapplek. Hij respecteert onze wens en loopt meestal een stuk voor ons. Als we over een graspad naar beneden lopen met de wind in de rug en een mooi zicht op het landschap, voelen we ons allebei heel erg rijk. Het is geweldig om daar zo te kunnen lopen en te genieten. We genieten zelfs van een tweede kopje koffie en vinden het erg fijn als we daar de tijd voor kunnen nemen. Wij brengen de middagpauze door onder een boom met overhangende takken en dat rust heerlijk uit. De kerk in Neuvy-Saint-Sépulchre is gesloten vanwege tv opnames tijdens de mis van zondag 11 juli. Later staat de deur open en kunnen we er toch nog in gaan kijken en bewonderen we de basiliek die op de werelderfgoedlijst staat. We slapen in een refuge en eten die avond in een restaurant voor 12 euro p.p. Met wijn, water en kaas; je snapt niet dat dat in Frankrijk allemaal kan voor die prijs.
De laatste wandeldag ( 10 juli ) willen we om 6 uur aanlopen maar worden we door stevig onweer en regen om iets voor vijven gewekt. Het gaat tekeer en dus loopt een pelgrim niet aan maar blijft hij gewoon in zijn bed liggen tot hij merkt dat de raam openstaat en de schoenen en de vloer nat regenen! Om half 7 staan we op en als we rond half 8 aanlopen, regent het nog een beetje. Aan de poort komen we een rivierkreeft tegen die waarschijnlijk door de hevige regen de weg kwijt is geraakt. Piet brengt het beestje terug naar de rivier en nog geen kilometer verder ziet Piet een familie beverratten door de wei lopen. Ik zie alleen de vader nog lopen en we gaan even de wei in om te kijken. Vader zit in de rioolbuis en steekt zijn kopje naar buiten. Als hij Piet ziet, is hij meteen weer weg. Ik loop terug naar de weg en Piet kijkt in het andere gedeelte van de rivier en ziet daar moeder met haar jong. Verderop redt Piet een wijngaardslak die midden op de weg loopt. Niet verstandig met al die auto's! We komen ook een paar egels tegen die minder geluk met de auto's hebben gehad! In de middag signaleert Piet nog een wezeltje op de weg en een marter in de wei tegen de bosrand aan. Alles gezien behalve reeën!
In het kunstenaarsdorpje Gargilesse is niet veel veranderd; er is alleen een restaurant gesloten. We bezoeken de crypte in de kerk en krijgen uitleg van de mevrouw van de VVV. Pelgrims mogen deze crypte voor niets bezoeken. We slapen in dezelfde refuge als in 2006 en gaan die avond voor het laatst met Otto uit eten. We hebben het gezellig en eten voor het eerst vis en een nagerecht met slagroom.
De allerlaatste dag ( 11 juli ) nemen we afscheid van Otto die zijn weg op de Via Lemovicensis vervolgt tot aan Saint Jean Pied de Port. Wij lopen terug op onze "oude" route van 2006 naar Argenton-sur-Creuse omdat daar een treinstation is. We kunnen nog diezelfde middag met de trein mee en zo kan het gebeuren dat je 's morgens nog aan het lopen bent en 's avonds thuis bent in je eigen refuge!
Deze week zullen we ook nog foto's plaatsen zodat jullie beelden hebben bij de tekst.
Als we in de refuge arriveren, wordt er meteen een foto gemaakt van de achterkant van onze rugzakken met de schelpen, de klompjes en de Nederlandse driekleur. Dan gaan de rugzakken af, we krijgen wat te drinken en vervolgens mag ik in het Frans vertellen waarom we pelgrimeren. Nou dat valt niet mee, je merkt dan dat je heel veel woorden niet kent. Maar de vrouw van de hospitalero kent wat Engels en zij vult soms in het Frans aan. De journaliste schrijft wat steekwoorden op en wil onze namen nog weten. Dan wordt er een foto aan de buitenkant van de refuge gemaakt en weg is de journaliste weer. Ze belooft ons het interview via mail toe te zenden maar we hebben nog niets ontvangen!
Een beetje beduusd werken we de rituelen van een aangekomen pelgrim af en hebben die avond een gezellige barbecue met groenten van de buren en de goede kookkunst van de hospitaleros. Een gezellige avond buiten onder de bomen met de nodige glazen water, pastis en wijn.
De volgende dag ( 7 juli ) lopen we eerst door de kale graanvlakten en komen we in het kleine dorpje Loye-sur-Arnon. Daar staat een heel mooi kerkje maar omdat ons fototoestel weer kuren heeft, kunnen we er geen foto van maken. Otto maakt onderweg wel honderden foto's en belooft ons deze op een CD te zetten en aan ons toe te zenden. Na een lekker kopje koffie op een schaduwterras gaat het verder door het open gebied. Als we een mooie plek bij het water vinden met picknickbanken is de keuze voor middag pauze snel gemaakt. Heerlijk een uurtje rusten, de inwendige mens versterken en uit de brandende zon zijn. Gelukkig komen we 's middags iets meer bossen tegen en lopen we in de schaduw. In deze bossen zitten enorm veel vlinders die zelfs op onze rugzakken en petjes gaan zitten. Een mooi gezicht!
Die avond is onze slaapplek een vakantiehuis omdat het hotel gesloten is. Eten, kaas, wijn en water staat allemaal klaar in de koelkast dus wat een service. Heerlijk gegeten.
Dan is het al 8 juli en het blijft maar warm. We willen niet klagen want in de regen lopen is heel erg vervelend maar deze hitte vergt wel veel van een mens. Door al het transpireren zijn we zo schoon alsof we een week lang in de sauna gelegen hebben! Het was vandaag zo warm dat Otto onze voetafdrukken in het asfalt heeft kunnen fotograferen! We krijgen een wild en overwoekerd pad voor onze kiezen en dat betekent dat je je voeten flink moet optillen en dat is behoorlijk werken in die warmte. Een gevolg daarvan is dat je heel wat water weg drinkt. Na de middag hebben Piet en ik niet zoveel water meer en er zijn geen huizen in de buurt. Alleen maar een klein vliegveld voor modelvliegtuigen. Laat daar nou toch een kraantje in het gras staan! Er komt na het opendraaien eerst een vlieg uitgekropen en dan een straaltje water. Het water is echt heel erg helder en best wel koud en we maken eerst onze polsen, armen, nek en hoofd nat. Dan laten we de flessen vollopen, drinken ervan en laten deze dan weer vollopen. Heerlijk kan water zijn! 's Avonds lekker gegeten: canard met friet; weer eens wat anders dan pasta!
In die nacht onweert het flink en valt er een beetje regen. Maar de ochtend van 9 juli is weer net zo warm als de andere ochtenden. Het is wel een tijdje bewolkt en dat maakt het iets aangenamer. Langs de bakker voor brood en pain aux raisins en dan kunnen we weer. Over typisch Franse weggetjes, een aantal graspaden en een karrenspoor. We klimmen en dalen veel vandaag dus de omgeving wordt heuvelachtiger. Omdat dit onze laatste 2 wandeldagen zijn, hebben we aan Otto gezegd dat we graag samen willen lopen. We zien hem dan onderweg wel bij de koffie en lunch en 's avonds op de slaapplek. Hij respecteert onze wens en loopt meestal een stuk voor ons. Als we over een graspad naar beneden lopen met de wind in de rug en een mooi zicht op het landschap, voelen we ons allebei heel erg rijk. Het is geweldig om daar zo te kunnen lopen en te genieten. We genieten zelfs van een tweede kopje koffie en vinden het erg fijn als we daar de tijd voor kunnen nemen. Wij brengen de middagpauze door onder een boom met overhangende takken en dat rust heerlijk uit. De kerk in Neuvy-Saint-Sépulchre is gesloten vanwege tv opnames tijdens de mis van zondag 11 juli. Later staat de deur open en kunnen we er toch nog in gaan kijken en bewonderen we de basiliek die op de werelderfgoedlijst staat. We slapen in een refuge en eten die avond in een restaurant voor 12 euro p.p. Met wijn, water en kaas; je snapt niet dat dat in Frankrijk allemaal kan voor die prijs.
De laatste wandeldag ( 10 juli ) willen we om 6 uur aanlopen maar worden we door stevig onweer en regen om iets voor vijven gewekt. Het gaat tekeer en dus loopt een pelgrim niet aan maar blijft hij gewoon in zijn bed liggen tot hij merkt dat de raam openstaat en de schoenen en de vloer nat regenen! Om half 7 staan we op en als we rond half 8 aanlopen, regent het nog een beetje. Aan de poort komen we een rivierkreeft tegen die waarschijnlijk door de hevige regen de weg kwijt is geraakt. Piet brengt het beestje terug naar de rivier en nog geen kilometer verder ziet Piet een familie beverratten door de wei lopen. Ik zie alleen de vader nog lopen en we gaan even de wei in om te kijken. Vader zit in de rioolbuis en steekt zijn kopje naar buiten. Als hij Piet ziet, is hij meteen weer weg. Ik loop terug naar de weg en Piet kijkt in het andere gedeelte van de rivier en ziet daar moeder met haar jong. Verderop redt Piet een wijngaardslak die midden op de weg loopt. Niet verstandig met al die auto's! We komen ook een paar egels tegen die minder geluk met de auto's hebben gehad! In de middag signaleert Piet nog een wezeltje op de weg en een marter in de wei tegen de bosrand aan. Alles gezien behalve reeën!
In het kunstenaarsdorpje Gargilesse is niet veel veranderd; er is alleen een restaurant gesloten. We bezoeken de crypte in de kerk en krijgen uitleg van de mevrouw van de VVV. Pelgrims mogen deze crypte voor niets bezoeken. We slapen in dezelfde refuge als in 2006 en gaan die avond voor het laatst met Otto uit eten. We hebben het gezellig en eten voor het eerst vis en een nagerecht met slagroom.
De allerlaatste dag ( 11 juli ) nemen we afscheid van Otto die zijn weg op de Via Lemovicensis vervolgt tot aan Saint Jean Pied de Port. Wij lopen terug op onze "oude" route van 2006 naar Argenton-sur-Creuse omdat daar een treinstation is. We kunnen nog diezelfde middag met de trein mee en zo kan het gebeuren dat je 's morgens nog aan het lopen bent en 's avonds thuis bent in je eigen refuge!
Deze week zullen we ook nog foto's plaatsen zodat jullie beelden hebben bij de tekst.
-
12 Juli 2010 - 21:16
Corrie En Hans:
Weer veel meegemaakt lezen we.
Toch weer een mooie reis gemaakt.
Welkom thuis.
Groeten
Corrie en Hans -
13 Juli 2010 - 05:53
Marij:
wat een verhalen, jullie zijn nu internationaal bekend, welkom thuis in jullie eigen refuge .groetjes marij. -
13 Juli 2010 - 08:32
Anneke:
Wat is het mooi om elke keer weer jullie pelgrimsverhalen te lezen. Weer een geweldige tocht gemaakt.
hartelijke groet, HArry en Anneke -
13 Juli 2010 - 08:57
Miriam:
Dat is wel bijzonder dat je zo in je laatste dagen zoveel meemaakt. Fijn dat het weer allemaal goed is gegaan en welkom thuis.
Groetjes Miriam -
13 Juli 2010 - 13:21
Frans En Gonnie:
Geweldig, wat een prestatie en zeker met het warme weer.Antje, bedankt voor het lezen van jullie mooie reis.
Helaas is het weer hier niet veel koeler.Groetjes Frans en Gonnie. -
13 Juli 2010 - 17:00
Ans En Rinus:
Welkom thuis. Jullie hebben weer heel wat beleefd en asardig afgezien vanwege de warmte. Knap hoor. Nu lekker uitrusten. We zijn benieuwd naar de foto's. Groetjes Ans en Rinus -
14 Juli 2010 - 07:52
Harco En Corrie:
Hoi Piet en Antje. Welkom thuis en het is weer een mooi verslag geworden van een prachtige tocht. Nog een fijne vakantie en als jullie nog gaan wandelen in Limburg: veel plezier en hopelijk is het dan niet te heet!!
Groetjes. -
14 Juli 2010 - 09:26
Toon En Gerrie:
antje en piet
welkom thuis na zo,n geweldige voetreis weer
wij vinden het knap wat jullie weer gepresteerd hebben.groetjes -
30 Juli 2010 - 05:30
Francien Dortmans:
Hallo Piet en Antje.
Zonet heb ik jullie laatste verslag gelezen ,het schrijven gaat je gemakkelijk af wat een prachtige verslagen.
Fijn dat het allemaal weer goed is gegaan.
wij zijn gisteren net terug van vakantie van drie weken
Oostenrijk ,daarom weinig reactie van mijn kant . Maar ik heb nu met veel plezier alles gelezen ,bedankt hiervoor.
Groetjes Francien. -
15 Augustus 2010 - 11:48
Mari En Antoinette:
Hoi Piet en Antje
Wat hebben jullie weer mooie verhalen geschreven over jullie pelgrimage. Fijn dat het allemaal goed is gegaan.
Inmiddels zijn wij ook weer terug van een erg mooie maar moeilijke fietstocht. We zullen het er tijdens onze gezamelijke zitting op 28 augustus in Vessem nog wel over hebben.
groetjes Mari en Antoinette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
