Harde wind over de Aubrac

Allereerst bedankt voor alle felicitaties voor Piet die we op welke manier dan ook mochten ontvangen. Lief dat jullie allemaal aan hem denken!
Nou dat gedraag op zijn verjaardag was nog een heel werk en omdat ik moest dragen kon ik ook geen foto's maken; sorry geen bewijs dus........
Op vrijdag hebben we met harde wind over de Aubrac gelopen. Een heel mooi gebied wat veel lijkt op Engeland vanwege de muurtjes om de weilanden. Regelmatig moest er een hek open gedaan worden en natuurlijk ook weer dicht. In de ochtend ben ik nog even druk met het boeken van slaapplekken want vanwege Pinksteren en een wandelweekend is het erg druk. Maar het lukt en zo zijn we tot vandaag onder de pannen.
Halverwege de route op vrijdag komen we in een klein dorpje waar een echtpaar een gite heeft en koffie, thee en allerlei lekkers serveert. Het lijkt wel of iedereen daar zit, volgens ons waren het er zeker 30. We zitten bij twee Noorse jongens aan tafel die de afgelopen dagen elke dag 35 km hebben gelopen en daarom al net zo ver zijn als wij. We kletsen over de tochten die wij gemaakt hebben en een van hen is helemaal weg van onze staffen. Hij wil ons en de staffen op de foto hebben. We hebben het daar zo gezellig gehad dat we bij vertrek niet opletten waar we heen lopen. Na ongeveer een half uur zagen we geen markering meer en was ook het pad niet meer te belopen. Dus terug naar de rustplek want daar ging het al mis.
Eerst een flinke klim en daarna een behoorlijke afdaling over een zeer stenig pad, Piet vloog er overheen. Dat was nog beter als dragen, haha! We waren op tijd bij het hotel waar het erg koud was. Deze hotels zijn in oude boerderijen en die hebben hele dikke muren. Maar het eten was een verjaardag waardig, heerlijk!
Op zaterdag was er nog steeds een hele harde wind en hebben we echt boven over de weilanden gelopen. Tussen de koeien door en soms stond er ook een stier in de wei. Gelukkig heb ik, Antje, die niet gezien! Af en toe moesten we de koeien van het hek wegjagen, maar het was er wel prachtig. Later kwamen we net voor Aubrac een hele horde weekendwandelaars tegen, niet normaal zeg. Je kon de pelgrims alleen herkennen aan de schelp! In Aubrac hebben we heerlijk wat gegeten omdat we die avond in een chambres d'hotes sliepen en daar brood moesten eten. Daar kregen we een reliëfstempel, heel bijzonder. De tocht ging verder naar beneden en daar kwamen we een hele kudde koeien tegen. Ze hebben een grote bel om hun nek en aan de bovenkant van die bel droegen ze versierde takken en vlaggen. Dit doen ze voor een of andere viering maar wij weten niet wat. Een flinke afdaling zorgde ervoor dat we in Saint-Chély-sur-Aubrac aankwamen. Rogger zat op een bankje bij de winkel en toen hebben we lekker met zijn drietejs gebak gegeten voor Piet zijn verjaardag, heel gezellig. We hebben afscheid genomen van Rogger omdat hij vandaag verder loopt dan wij.
Daarna werden we opgehaald en naar onze slaapplek gebracht.
Vandaag zijn we na het ontbijt teruggebracht naar het dorpje en hebben we wat boodschappen gedaan. Uiteraard moet je uit het dorpje klimmen als je de dag ervoor bent afgedaald! Het is bijzonder warm vandaag, 32 graden en bijna geen wind. Die hadden we vandaag wel willen hebben! De tocht is mooi en we zien veel bloemen onderweg. In een klein dorpje heeft een inwoner een overkapping gemaakt en schenkt daar koffie, thee of chocolade. Hij heeft het helemaal ingericht voor St. Jacques. Piet geeft hem een klompje omdat het voor pelgrims zo fijn is dit te vinden onderweg. Hij is zeer vereerd en twee Franse pelgrims willen er zelfs een kopen. Maar daar zijn ze niet voor gemaakt, Piet geeft hen er ook een en zegt dat zij, indien nodig, maar een andere pelgrim moeten helpen. We gaan met een goed gevoel verder en na 20 minuten lopen, ontdekt Piet dat hij zijn zonnebril is vergeten. Hij wordt natuurlijk al wat ouder en loopt zonder rugzak terug. Die bewaak ik in de tussentijd!
We denken alleen nog te hoeven afdalen en krijgen nog een vette klim voor de kiezen. Ik ben in ieder geval blij als we bij het klooster zijn. We hebben een eigen kamer met douche en gaan vlakbij in het dorpje een lekkere ijsco eten.
De komende dagen doen we het rustig aan zodat de knie van Piet niet teveel belast wordt. Het is belangrijker om te lopen dan hoever we zullen komen. Nou tot de volgende keer maar weer.
Pelgrimsgroeten van Piet en Antje