Pittige klimmetjes

Gisteravond nog heerlijk samen met Anne in het restaurant gegeten. Lekkere vissoep, dat was een verrassing. En een gepaneerde kipschnitzel met rijst en friet. Waarbij de rijst erg zout was dus vandaag veel water gedronken. Na het eten hebben we met een Duits stel gesproken die de camino andersom lopen; van Santiago naar Fátima. We hebben hen de papieren gegeven van de plekken die je op die route tegenkomt. En vertelt waar wij overnacht hebben en zo. Leuk gesprek en Piet gaf ze nog een schildje voor op de staf. Ze waren verrast en vinden het erg leuk. We kregen gelijk een uitnodiging om naar Hamburg te komen, daar wonen ze. Altijd handig om wat adresjes te hebben :)
En vannacht was er nog wat commotie om 12 uur. De mensen die gereserveerd hadden voor 4 personen kwamen toen pas opdagen. Hoe of wat weten we niet maar de Spaanse pelgrim die daar toch was gaan liggen, kon verhuizen! Hij kwam boven Piet liggen en was vanmorgen alweer vroeg weg.
Dat is ook inherent aan het slapen in een herberg, je wordt door de geluiden van anderen wakker. Maakt niet uit hoor, ben je gewoon iets eerder bezig en kun je heel rustig aan doen. Om 7 uur ontbijt in het café en daarna op pad. De zon schijnt al flink en het voelt warm.
Via een veldpad naar het volgende dorp Zumbajal. Daar zou een cafeetje moeten zijn maar we komen er niet langs. Vanuit dit dorpje komen we weer in een dal van een rivier, dit keer de Rio Mouros. Maar ook deze rivier staat bijna helemaal droog. Het pad erlangs is erg mooi en wordt ook door mountainbikers gebruikt. Eentje wacht netjes totdat we voorbij gelopen zijn en als we het pad verlaten, komen er nog twee. Daarna moeten we het dal uit en dat betekent klimmen. En behoorlijk wat, ik denk op een paar kilometer toch wel 100 meter. Dan naar beneden om bij het museum van Conimbriga uit te komen. Krijgen we net daarvoor nog een pittig klimmetje waar tv opnames van een groepje fietsers worden gemaakt. En dan is daar het heerlijke terras van het café bij het museum. Met koffie en een pastel de Nata, mmmmmmmm. Zitten en bijkomen van het klimmen en genieten van het uitzicht. Nog een lekkere verse jus d’orange en dan kunnen we er weer tegen. Op het terras zit een Nederlands echtpaar die met de auto door Portugal trekken. We kletsen gezellig even en dan moeten we toch weer verder. Nog een stempel halen bij het museum en dan op pad voor de laatste 7 kilometer. Over het asfalt helaas in de brandende zon! Ongeveer halverwege is er een picknickplaats in de schaduw waar we een broodje eten. En ook een groene hagedis zien. Wat later op de route nog een eekhoorn en verder natuurlijk kleine hagedisjes. In de afgelopen twee weken zagen we ook slangen, twee levende en vijf dode. En vanmorgen liep er een patrijs op het pad. Niet veel voor 2 weken wandelen.
Na de lunch is het nog ongeveer 3 km die in de hitte veel langer lijken. Zeker als het boekje aangeeft dat er nog een café komt maar dat niet klopt. Eindelijk bereiken we Cernache en vallen we bij de eerste mogelijkheid op een stoel voor onze befaamde koude cola. Die doet wat ie moet doen, ons oppeppen en afkoelen. Ongeveer 5 meter verder is de herberg en krijgen we na een telefoontje de code. Er kunnen 14 mensen slapen en er is ook een keuken en een zitkamer. Omdat er nog niemand is, richten wij onze slaapplek in en gaan douchen. Anne en de 2 Franse pelgrims waren al vroeg hier en hebben eerst wat gegeten. Die komen als ik onder de douche sta. Gelijk daarop ook nog 4 Italiaanse pelgrims dus het is lekker druk. Het is een mooie herberg met uiteindelijk 2 douches maar weinig ruimte voor de was op te hangen. Gelukkig droogt het goed. We eten wat fruit, drinken ergens wat en rusten lekker uit. De benen omhoog voorkomt dat je dikke voeten krijgt.
Vanavond nog lekker wat eten in een restaurant en dan is er alweer een dag voorbij. Tot morgen!
Groetjes van Piet en Antje