Toch gehaald

Vrijdag 25 april 2025

Ourense - Cea 22,3 km

Het is enorm warm in de herberg dus de raam staat open. Maar het leven in Spanje gaat de hele nacht gewoon door. Dat maakt dat ik veel draai in bed (en snurk blijkbaar) en dat Piet bijna niet slaapt. De eerste pelgrim vertrekt volgens mij al om 5.00 uur. Als wij rond 7 uur de deur uitgaan, is bijna iedereen weg. Eerst even een ontbijtje scoren en dan op pad. Vandaag klimmen we van 100 naar 525 meter hoogte. Eerst een kleine daling om de oude Romeinse brug over de Río Miño over te steken. Dan klimt het al een beetje en we nemen na 4 km (het duurt lang om de stad uit te komen) nog een heerlijk bakje koffie. Een paar croissantjes in de rugzak en we gaan ervoor.

Het pad klimt over de weg, mooi geplaveide straten, grote Romeinse stenen, zand, grind en asfalt. En doet allerlei kleine en wat grotere dorpen aan. De natuur is mooi, er wordt druk gewerkt door de gemeente en de vogels fluiten lustig. Het is heel bewolkt maar dat is voor te klimmen echt niet erg. We zijn blij dat het niet zo warm is als gisteren. Op 525 meter hoogte ligt een stempel. Fijn dat Piet altijd zo goed rondkijkt en het stempelkussen ziet liggen. En omdat wij aan het stempelen zijn, zien 5 fiets pelgrims dat ook. In een bushokje eten we onze croissants met lekker jam erop. Even rusten en wat water drinken. Dat is wel nodig met dat klimmen. Na nog een paar kilometer is er dan eindelijk een plaats (Tamallancos) met een bar. Heerlijk koffie en een bocadillo mee voor onderweg. Piet koopt nog wat extra water bij de winkel en we kunnen verder.

Het klimmen is zeker niet voorbij. Het landschap is glooiend en soms daal je dan weer. Om even verder weer omhoog te moeten. Het is weer veel genieten over de paden die soms ook erg nat zijn. Met als oplossing stenen langs of midden op het pad. En andere keren moet je proberen geen natte voeten te halen. In een klein dorpje staat een bankje in de schaduw en daar eten we onze bocadillo op. Na genoeg gerust te hebben, kan het verder naar de volgende bar. Zo snel als ik het schrijf, gaat het niet hoor. Maar de cola smaakt zeker heerlijk. Dan is het nog 4 km en dat zijn toch de langste. De zon schijnt inmiddels maar het is niet heel warm. Nog wat grappigs: er loopt een kip voor ons op het pad steeds een stukje vooruit. Ze kijkt om en ziet ons weer dichterbij, weer een stukje vooruit. Zo houdt de dat ongeveer 200 meter vol en je ziet haar nerveuzer worden. Eindelijk kan ze rechts het struikgewas in en dat doet ze verontwaardigd en luid kakelend! Gekke kip.

Bij de herberg aangekomen is het heel stil. Niemand te zien totdat we Paco binnen zien komen. De herbergier komt pas om 17.00 uur dus we zoeken een bed uit. Douchen en de was doen en dan zijn er intussen wel ongeveer 8 pelgrims bij gekomen. Paco vertelt dat we morgen niet in Castro kunnen slapen, de herberg is gesloten. Hij gaat naar Castro lopen en dan met de bus naar Lalín. Daar loopt de camino Invierno die vanaf Lalín naar Silleda loopt. Dat laatste is dan weer op de Via de la Plata. Dus onze plannen zijn voor morgen ook aangepast. Tot dan!

O ja, uiteraard heb ik me voor niets zorgen gemaakt. Ik heb het gehaald tot Cea [e-1f609]