Het verhaal van de muurtjes

De streek waar we doorheen lopen, heeft erg veel muurtjes. Gisteren was er in de Gîte waar we sliepen een Fransman aanwezig dus heb ik gevraagd hoe dit komt. Na de eerste wereldoorlog was dit gebied bewoond met erg arme mensen. De Franse overheid wilde dat het gebied landbouwkundig ontwikkeld zou worden en gaf hiervoor geld aan de bewoners. Om de grond te bewerken, moest deze eerst ontdaan worden van alle stenen. Deze stenen werden aan de kant gelegd en moet het er steeds meer werden, legde men ze op elkaar. Zie hier het ontstaan van de muurtjes op de GR 65. Ze zijn wel mooi hoor en die in de bossen zijn bedekt met mos, prachtig! Maar na 3 dagen muurtjes ben ik er eigenlijk wel klaar mee. Ze hebben hier toch ook nog wel iets anders!
Mooie en zonnige dag vandaag. Rond 8 uur vertrokken en een paar kleine buitjes gehad. Gelopen over kleine weggetjes door bijna verlaten gehuchtjes en over stenige bospaden met de bekende muurtjes. Om 11 uur koffie in Limogne du Quercy en een stempel bij de VVV. Wat boodschappen en dan weer verder. De zon breekt echt goed door en we doen de trui uit. Meteen maar sanitair ontspannen want dat is gemakkelijker zonder rugzak. Ik schrik me rot van een groene slang die ritselend het struikgewas in vlucht. Heb deze waarschijnlijk gestoord bij het zonnebaden!
We zien vandaag weinig pelgrims onderweg. Na en uurtje lopen, vinden we een muurtje ( dan is het wel fijn dat de muurtjes er zijn) en eten brood met heerlijke kaas. Wat smaakt dat voortreffelijk als je buiten bent. Na een klein uurtje verder en we blijven steeds wat klimmen. Om half 3 zijn we bij Les Clos des Escoutilles en worden door Robert, de Nederlandse herbergier, verwelkomd met een glas ranja. We krijgen een eigen kamer en werken alle pelgrimszaken af. Even naar het dorpje voor wat boodschappen en dan fijn rusten. Vanavond gezellig samen eten en morgen op tijd weg. Een route van ongeveer 21 km zonder koffie ggggrrrrrrr!
Lieve pelgrimsgroeten van
Piet en Antje