Herberg voor onszelf

De wekker rinkelt om 6 uur en ik draai me nog eens om. Na 20 minuten schiet ik weer wakker, Piet is al op. We wassen ons en kleden ons aan en pakken de rugzak in. De deur van de albergue op slot en de sleutel in de brievenbus, we kunnen.
Het broodje van Paula eten we al lopend op. De route gaat over een wit grindpad waar we na een half uur op een aparte plek stuiten. In de bocht heeft een oudere man een soort uitstalling gemaakt. Hij heeft uit veel landen t-shirts hangen, andere prullaria en een heleboel foto’s. Hij heeft een stempel voor in onze pelgrimspassen en wil daarna natuurlijk geld hebben. Hij spreekt alleen maar Portugees dus we verstaan er niet veel van. Maar hij weet donders goed duidelijk te maken wat hij verwacht. Er moet nog een foto gemaakt worden die ik via Facebook moet delen. Als ik zeg dat ik die niet heb, moet ik een foto maken van zijn e-mailadres. Piet geeft hem nog een klompje en we delen een paar honingbolussen met hem. Hij is dankbaar en kust graag :) Na een kwartiertje lopen we weer verder. De route loopt over asfalt door kleine dorpjes waar we de aanwezige cafees bezoeken. Daartussen lopen we over witte grindpaden en moeten voor het eerst heuvels bedwingen. De uitzichten, daar doe je het voor! Dit is wat we steeds gemist hebben .....
We lopen door een natuurgebied en zien daar een slang. Eerst denken we dat ie dood is maar als Piet de staf tegen hem aandrukt, zit er ineens veel beweging in. Jammer geen foto kunnen maken.
We besluiten door te lopen naar Monsanto waar twee albergues en een hostel zijn. Net voor deze plaats loopt een Franse pelgrim ons achterop. Hij spreekt zowaar Engels en we kletsen wat onder het wandelen. Als we nog een stukje moeten klimmen, lukt dat hem net iets gemakkelijker. In het dorpje zet ik Google maps aan om de plekken te vinden. Bijna bij de eerste herberg zien we de Fransman terug. Hij zegt al bij de kerk geweest te zijn, daar is geen herberg. Dat klopt wij vinden er ook geen. De Fransman staat met twee bewoonsters te praten en is even later weg. We lopen naar het hostel maar dat vinden we ook niet. Laatste kans is een herberg aan het einde van het dorp, achter de kerk. Alles is dicht maar ik heb een telefoonnummer; hij kan er pas over een uur zijn. Okay dan maar wat drinken en later weer terug. We krijgen een sleutel en uitleg over alles: een hele herberg voor ons alleen net als gisteren. We douchen en besluiten de was morgen te doen, we lopen een kort stuk naar Minde.
We gaan naar een café waar we waarschijnlijk wat kunnen eten. Dat klopt en even later komt de Franse pelgrim ook binnen. Hij had zitten wachten op de sleutel maar er kwam niemand. Toen vroeg hij bij het café waar hij kon slapen en dat was daar. Hij heeft een compleet huis voor hem alleen. We kletsen na het eten nog verder en dan gaan we naar de albergue. We zijn moe dus lekker slapen. Tot morgen!
Groetjes Piet en Antje